پاسخ به اهل تسنن

این مطلب پاسخ به دوست و برادر اهل تسنن است:

دوست گرامی جناب آقای صهیب عبیدی

با سلام

مطلب شما را در مورد نظر یک برادر شیعه خواندم و آن را به تحلیل و چالش کشاندم. امید آنکه قبل از هر چیز مطالعه کاملی را از مطلب بنده بفرمایید.

قبل از هر چیز اعلام نمایم که بنده صاحب وبلاگ آنتی سنی هستم و این نام را برای جلب توجه انتخاب نموده ام. اگر مایل باشید به یک مناظره دوطرفه نیز دست خواهیم زد تا بیشتر و بهتر با عقاید آشنا شویم. در این راه بهترین راه حل این است که پاسخ های خود را اگر چنانچه مایل باشید در ضمن درج در وب خودتان در قسمت نظرات وب بنده نیز قرار داده و یا بنده را از پاسخ دادن خودتان آگاه فرمایید. بنده نیز در این راه چنین خواهم کرد.

در قسمت اول از این موضوع اظهار ناراحتی کردید که چرا نفر قبلی آدرسی از خود به جا نگذاشته بود. اکنون بنده با این عنوان که اگر چنانچه مایلید به مناظره بپردازید، آدرس خود را برای شما گذاشته ام تا پاسخگوی مطالب بنده باشید.

در مطلب خودتان اظهار فرموده بودید که یزید صحابی رسول خداست و در جای دیگر عنوان می کنید که صحابی رسول خدا باید مورد احترام قرار گیرد.

«...... خود یک صحابی رسول کریم صلی الله عله وسلم بودند...... اگر من آنان را با عزت و تکریم یادآوری میکنم٬ ......»

آیا صحابی رسول خدا بودن دلیل بر پاکی و معصوم بودن است؟ آیا رسول خدا فرموده که همه صحابه را در همه حال احترام نمایند؟ یعنی اگر فرمان قتل نوه اش را صادر نمود و یا اقدام به عملی ناشایست نمود، باید همه آن اشتباهات را نادیده گرفت؟

اصلاً حدیث مورد نظر شما درمورد صحابه چیست و چه مدارکی را برای آن می توانید ارائه نمایید و اصلاٌ آن را چگونه تفسیر نموده اید؟

در نگاهی دیگر آیا باید به هر دلیلی که آنان صحابه بوده اند و در یک یا چند رزم شرکت نموده اند، احترام گذارد و پیروی نمود؟ مسلماً در این میان یک نفر اشتباه کرده است. از آن جمله که خودتان اذعان می کنید که: «......ولی آیا نمیدانید که وقتیکه سر مبارک را نزد او بردند و با چشمان اشک آلود بدان نگریست و گفت که این در حق وی بسیار ظلم شده،.....» این یعنی چه؟ یعنی اینکه دستور جنگ از سوی یزید بن معاویه صادر شده است و در نتیجه آن جنگ امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. از نگاه دیگر باید گفت که ممکن است چند نفری که در زمان گذشته انسان های خوبی بوده اند، اکنون اشتباه کنند، آیا شما دلیلی می بینید که آنها باید تا آخر عمر بیمه باشند که هر جرمی را مرتکب شده باشند نباید به آنها بی احترامی نمود و آنها را با احترام صدا زد.

از سوی دیگر یزید به هیچ عنوان نمی توانست از صحابه باشد، زیرا سنش این اجازه را نمی داد که در زمان حضرت رسول بتواند در رکاب رسول الله باشد. ابوسفیان لعنه الله علیه تقریباً هم سن رسول خدا بود و معاویه نیز هم سن امیرالمؤمینین علی (ع)، چگونه است که فرزندش که تقریباً با فرزندان رسول خدا(ص) هم سن بوده است، حالا جز صحابه رسول الله قرار گرفته است.

از طرف دیگر نمی توان معاویه را هم جز یاران صدیق دانست، زیرا کسی که در برابر ولی و صاحب امر خود یعنی امیرالمؤمنین علی(ع) قیام کرد و دست به شمشیر برد و باعث قتل هزاران مسلمان بیگناه شد. آیا چنین شخصیتی لیاقت احترام را دارد؟ از سوی دیگر ابوسفیان آخرین شخصی بود به اسلام رو کرد، در کدام جهاد و یا کمکی به توسعه اسلام شرکت داشته که جزء صحابه رسول خدا قرار گرفته است؟ آیا می دانستید که وی حتی بعد از ماجرای سقیفه حاضر شده بود با علی(ع) بیعت کند تا حق وی را پس بگیرد، ولی مولای متقیان از بیعت وی با خودش پرهیز کرد؛ زیرا به خوبی از عقاید وی با خبر بود و می دانست که نقشه وی از این بیعت چیست؟

در آخر در رابطه با مسئله عمل یزیدبن معاویه می فرمایید: «و مسئله او را ما به الله تعالی میسپاریم که او در مورد او و کارکردهایش حساب بهتری ازش خواهد گرفت».

این حرف از یک دانشجوی تحصیل کرده بعید است. دوست گرامی مثالی ساده برایتان می زنم: آیا شما حکومت طالبان را قبول داشتید؟ اگر جوابتان خیر باشد باید بگویم که ما هیچ وقت هیچ چیز را فقط به خدا نمی سپاریم. در عین حالی که به خدا واگذار می کنیم، خود نیز کار صحیح را انجام می دهیم. مثلاً اگر قرار بود طالبان را با واگذار کردن به خدا از افغانستان بیرون کنید، هیچگاه پیروز نمی شدید. در همین ایران خودمان اگر مردم همّت نمی کردند و شاه را بیرون نمی کردند، هیچگاه خدا او را بیرون نمی کرد.

منتظر پاسختان هستم.