در پاسخ افسانه شهادت...!19

شهادت حضرت فاطمه(علیها السلام)

گفتیم که تاریخ هیچ سابقه اى نشان نداده است که حضرت فاطمه زهرا(علیها السلام) قبل از این حوادث بیمارى داشته باشد. اگر به حوادث پس از سقیفه به دقت و انصاف توجه کنیم، و از قبل تصمیم به تبرئه مهاجمان به خانه حضرت فاطمه(علیها السلام) نداشته باشیم در مى یابیم تنها دو حادثه سقط جنین و شکستن پهلوى حضرت فاطمه(علیها السلام)کافى است که یک بانوى مصیبت دیده حامله را که به زیر تازیانه و لگد عده اى قرار گرفته دچار چنان آسیبهایى بکند که منجر به بیمارى و شهادت او گردد.

امّا متأسفانه بسیارى از آنها که به نقل و ثبت تاریخ پرداخته اند همانها تصمیم داشتند تا به هر طریق ممکن بر فضاحت و رسوایى این جنایت سرپوش گذاشته و این واقعیت تلخ را کتمان کنند.

چه ساده اندیشى است که ما بخواهیم بر شهادت حضرت فاطمه(علیها السلام) گواهى ضاربین او را طلب کنیم و یا انتظار داشته باشیم که مورخین و محدثینى که دفاع از مهاجمین و ضاربین حضرت فاطمه(علیها السلام) را بر خود فرض و لازم دانند، به زشتى رفتار و جنایت آنها اقرار کنند. اگر آنها گرفتار نظریه «عدالت مطلق کلیه صحابه» نبودند و در تعصب جانبدارى و دفاع بى دلیل از آنان دچار نبودند و آنها را در هاله اى از تقدس فرو نمى بردند و به قصد تنزیه و تبرئه آنها به حق پوشى و حق کشى نمى پرداختند و به تحریف و کتمان مبادرت نمى کردند، اینک متون تاریخ و حدیث آنها این گونه متناقض و تاریک نبود و جوامع اسلامى در دستیابى به حقایق دچار سرگردانى و تفرقه نمى شدند.

«ابراهیم بن محمدجوینى» محدث معروف اهل سنت در کتاب «فرائد السمطین» به سند خودش روایتى از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) آورده است که راجع به دخترش حضرت فاطمه(علیها السلام)فرمود:

---

«... فتکون أول من یلحقنى من اهل بیتى، فتقدّم علّى محزونة مکروبة، مغصوبة، مقتولة...»(1)

... او از خاندانم نخستین کسى است که به من مى پیوندد، محزون  و  غمگین (باحق) غصب شده و به ستم) کشته شده بر من وارد مى شود...

«محمدبن جریر بن رستم طبرى صغیر» محدث معروف شیعى در کتاب «دلایل الامامة» در روایتى با ذکر سلسله سند آن به نقل از امام باقر(علیه السلام) مى نویسد:

هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) وفات یافت و آن حوادث که عده اى به خانه فاطمه(علیها السلام) هجوم آوردند اتفاق افتاد و امیرالمؤمنین على(علیه السلام) را بیرون کشاندند در اثر آن لگدى که به پهلوى فاطمه(علیها السلام) زدند، او فرزند کاملى  که در رحم داشت سقط کرد و این مسأله ریشه بیمارى و وفات  او شد.(2)

«جعفر بن قولویه» در کتاب «کامل الزیارات» در روایتى با ذکر سلسله سند آن به نقل از امام صادق(علیه السلام) مى نویسد:

«... و تطرح ما فى بطنها من الضرب و تموت من ذلک الضرب...»(3)

براثر ضربتى که به او زدند جنین درون رحمش ر اسقط کرد و وفات او در اثر همان ضربت بود...

«شیخ کلینى» در کتاب «الکافى» در روایتى باذکر سلسله سند آن به نقل از امام کاظم(علیه السلام)مى نویسد:

«انّ فاطمة(علیها السلام) صدیقة شهیدة».(4)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ فرائد السمطین، ابراهیم بن محمدجوینى، ج2، ص34 ـ 35.

2 ـ دلایل الامامة، طبرى صغیر، ص26 ـ 27.

3 ـ کامل الزیارات، ابن قولویه، ص232 ـ 235.

4 ـ الکافى، کلینى، ج1، ص458.