در پاسخ افسانه شهادت...!9

مخالفین بیعت با ابوبکر

عده اى از مهاجرین و انصار از بیعت با ابوبکر سرپیچى نمودند و به على بن ابیطالب(علیه السلام) متمایل شدند. از جمله: عباس بن عبدالمطلب، فضل بن عباس، خالدبن سعید اموى، عمار بن یاسر، مقداد بن عمرو، سلمان فارسى، ابوذر غفارى، براء بن عازب، ابى بن کعب، زبیر بن عوام که همه از بزرگان صحابه  بودند.(1)

«عبدالفتاح عبدالمقصود» نوشته است:

«تعداد فراوانى از صحابه مقرب رسول خدا و مؤمنان برگزیده با فضیلت و صاحب نظر از بیعت غایب بودند و یا بیعت از آنان پنهان بود و از اول تا آخر با نتیجه اى که از آن بیعت به دست آمد مخالفت  داشتند.»(2)

و باز در جایى دیگر مى نویسد:

«اینان جمعى از اصحاب رسول خدا بودند که از همه برگزیده تر و به او نزدیک تر و در قلب بزرگش محبوب تر بودند. یک تن از این افراد هم در بیعت سقیفه بنى ساعده حاضر نشد. اگر هم اینها حاضر مى شدند زمام خود را به دست پیر بنى تمیم نمى دادند و دستشان را به دست او نمى مالیدند، همان وقت که آن پیر به مسجد آمد و گروه عامى انصار با او بیعت کردند، اینان حاضر نشدند. چنانچه بسیارى از مهاجرین نخستین نیز حاضر نشدند. چون اینها خوب مى دانستند که سزاوارترین مردم کیست»(3)

همچنین افرادى چون ابوسفیان، سعدبن ابىوقاص، طلحه بن عبدالله، ابان بن سعید اموى، سعد بن عباده که از بزرگان طوایف بودند و به همراه وابستگان خود از بیعت با ابوبکر امتناع مى کردند، تازه اینها همه درون شهر مدینه بود. در خارج مدینه تعداد زیادى با بیعت ابوبکر مخالف بودند که عده اى از آنها در این راه کشته شدند، از قبیل «مالک بن نویره» صحابى پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) که خالدبنولید بر او حمله برد و همان شب با همسر او زنا کرد.(4)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ تاریخ ابوالفداء، ج1، ص219.

2 ـ السقیفة و الخلافة: عبدالفتاح عبدالمقصود، ترجمه دکترافتخارزاده، ص288.

3 ـ الامام على بن ابیطالب: عبدالفتاح عبدالمقصود، ترجمه، سیدمحمود طالقانى، ج1، صفحات  275  تا  281.

4 ـ تاریخ طبرى، ج2، ص502 ; اسد الغابه: ابن اثیر، ج4، ص295. «عدا على امرىء مسلم فقتله، ثم نزا على امرأته!».

---

در مورد على بن ابیطالب(علیه السلام) صحیح بخارى تصریح دارد که حضرت فاطمه(علیها السلام)شش ماه پس از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) زنده بود و تا او زنده بود على(علیه السلام) با ابوبکر بیعت نکرد(1) حتى ابن اثیر مى نویسد:

«بقى على و بنوهاشم و الزبیر سّتة اشهر و لم یبایعوا ابابکر».(2)

على(علیه السلام) و تمامى بنى هاشم و زبیر تا شش ماه با ابوبکر بیعت نکردند.

در عین حال یک راوى چون «سیف بن عمر» (که ابوداود سجستانى صاحب کتاب معروف سنن از صحاح سته درباره او گفته است: حدیث سیف بن عمر بى ارزش است، او بسیار دروغگو است)(3) علیرغم این همه اتفاق نظر و تواتر تاریخى که در اصل مخالفت على(علیه السلام) از بیعت با ابوبکر وجود دارد مى گوید:

«چون على(علیه السلام) خبر بیعت با ابوبکر را شنید همان روز اول چون نمى خواست در بیعتش با ابوبکر تأخیرى روى دهد با یک پیراهن بدون قبا و ردا باکمال عجله بیرون آمد و نزد ابوبکر شتافت و با وى بیعت کرد و آنگاه کسى را فرستاد تا قبایش را برایش بیاورند و پس از پوشیدن آن در کنار ابوبکر نشست»!(4)

این قبیل مورخان و محدثان هستند که با فروختن شرافت علمى و انسانى خود به دستگاههاى حاکم، تاریخ و حدیث را به تحریفات و جعلیات و اتهامات آلوده ساخته اند. فضاحت این دروغ پردازى آن چنان آشکار است که نیازى به بحث ندارد و ما آن را صرفاً به جهت آشنایى و قضاوت خوانندگان نقل کردیم. از همین نمونه است روایت مجعولى که نویسنده محترم مقاله مورد نقد ما از «نمازگذاردن ابوبکر بر جنازه حضرت زهرا(علیها السلام)» ذکر کرده است. در حالى که تقریباً تمامى منابع شیعه و سنى بالاتفاق نوشته اند (مطابق وصیت حضرت زهرا(علیها السلام)همسرش حضرت على(علیه السلام) بدن او را شبانه دفن نمود و ابوبکر را خبر نکرد و خودش بر بدن فاطمه(علیها السلام) نماز گزارد.(5)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ صحیح بخارى، ج5، ص177.

2 ـ کامل فى التاریخ، ابن اثیر، ج2، ص14.

3 ـ تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانى، ج4، ص295، رقم506.

4 ـ تاریخ طبرى، ج2، ص586 ; کامل فى التاریخ، ابن اثیر، ج2، ص10.

«کان على فى بیته اذ اتى فقیل له: قد جلس ابوبکر للبیعة، فخرج فى قمیص ما علیه ازار و لارداء عجلا، کراهیة أن یبطىء عنها، حتى بایعه ثم جلس الیه و بعث الى ثوبه فأتاه فتجلله، و لزم مجلسه».

ابن اثیر مى افزاید: «و الصحیح: أن امیرالمؤمنین مابایع الا بعد ستة اشهر».

5 ـ صحیح بخارى، ج5، ص177. «فلما توفیت (فاطمه) دفنها زوجها على لیلا و لم یؤذن بها ابابکر و صلى علیها».